คริสตจักรวันธรรมดา และคริสตจักรแบบเซเว่น

โดย ดร.ศิลป์ชัย  เชาว์เจริญรัตน์

"ดิฉันทำงานห้างสรรพสินค้า  ห้างไม่ให้หยุดวันเสาร์อาทิตย์เด็ดขาดเลยค่ะ  หยุดวันอื่นได้ ถ้าหยุดวันอาทิตย์ให้ลาออกไปเลยค่ะ"

"เรียนพิเศษทุกเสาร์อาทิตย์ค่ะ  ไปโบสถ์ไม่ได้เลย"

"ขายของที่แหล่งท่องเที่ยวครับ   ต้องขายเสาร์อาทิตย์ตลอดครับ  วันธรรมดาขายไม่ได้ ไม่มีนักท่องเที่ยว  ไปโบสถ์ไม่ได้เลยครับ"

"ต้องเข้าเวรเสาร์อาิทิตย์ตลอด  แลกไม่ได้เลย  ไม่มีโอกาสไปโบสถ์เลยค่ะ"

...นี่เป็นปัญหาที่คริสเตียนจำนวนมากต้องเผชิญอยู่  โดยเฉพาะคนที่อยู่ในธุรกิจภาคบริการ  ธุรกิจท่องเที่ยว   งานที่ต้องมีการเข้าเวรทุกวันและยี่สิบสี่ชั่วโมง เช่น โรงพยาบาล  ไปจนถึงนักเรียนนักศึกษาในยุคที่ต้องแข่งขันกันมากกว่าอดีต ฯลฯ



คริสตจักรโดยทั่วไปแก้ปัญหาของคนเหล่านี้โดยพยายามหนุนใจให้มาวันอาิทิตย์เช้าสิบโมงถึงเที่ยงให้ได้   โดยให้พยายามฝืน ไม่ว่าจะเป็นการไม่ทำงานวันอาทิตย์   ปิดร้านวันอาทิตย์   แลกเวรทีตรงวันอาิทิตย์   เปลี่ยนตำแหน่งหรือเปลี่ยนงานใหม่ที่ให้หยุดวันอาทิตย์  ฯลฯ

ผลที่มักพบเห็นเสมอก็คือ  คนที่ฝืนได้ก็มี  แต่ก็ยากลำบากพอสมควร   ส่วนคนที่ฝืนไม่ไหวก็ได้รับการหนุนใจให้เข้ากลุ่มเซลล์/กลุ่มย่อย   แต่ก็จะรู้สึกผิดว่าตนเองเป็นคริสเตียนที่ไม่สมบูรณ์  (คริสตจักรใหญ่หน่อยก็อาจมีนมัสการวันอาิทิตย์หลายรอบ  นี่ก็ช่วยได้บ้าง)   และคนในกลุ่มสุดท้ายซึ่งมีเป็นจำนวนมาก เมื่อฝืนหยุดวันอาิทิตย์ไม่ไหว  ก็จะถอยห่างจากคริสตจักรไป   และเมื่อถึง ณ เวลาหนึ่ง  คริสตจักรก็จะเลิกถือว่าเขาเป็นสมาชิกคริสตจักร รวมไปถึงถือว่าเขาละทิ้งความเชื่อแล้วด้วย

เป็นเรื่องที่น่าคิดว่า คริสตจักรคาทอลิก เพรสไบทีเรียน และแองกลิกัน ได้พยายามทำให้คริสตจักรเปิดบริการในวันธรรมดาด้วยมานานแล้ว   โบสถ์คาทอลิกเปิดให้คนเข้ามาสารภาพบาปและนั่งอธิษฐานที่โบสถ์ได้ทุกวัน   หรือมีทำมิซซาให้ทุกวัน     คริสตจักรเพรสไบทีเรียนและแองกลิกันก็มีนมัสการในวันธรรมดาด้วย   เรียกกันว่าเป็น Weekday Service   หรือ Weekday Church   แปลเป็นไทยก็คือ รอบนมัสการวันธรรมดา  หรือคริสตจักรวันธรรมดา

แนวคิดนี้กำลังเป็นที่ยอมรับมากขึ้นเรื่อยๆ   มีรายงานที่น่าสนใจจากคริสตจักรแองกลิกันในอังกฤษว่า ในบางแห่งคริสตจักรวันธรรมดามีคนเข้าร่วมมากกว่ารอบวันอาทิตย์แล้ว

---
่นอกจากวันแล้ว ยังมีแง่ที่น่าสนใจอีกก็คือ ในประเทศไทยเคยมีผู้ตั้ง "คริสตจักรเที่ยงคืน"  ซึ่งชื่อก็บอกแล้วว่านมัสการตอนเที่ยงคืน  เพื่อรองรับคนกลางคืนหรือคนที่นอนดึกโดยเฉพาะ   ซึ่งไม่ทราบว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง    แต่ก็เป็นความจริงว่า  มีคนไทยโดยเฉพาะคนกรุงเทพจำนวนเป็นมากนับเป็นแสนเป็นล้านคนที่ต้องทำงานกลางคืน  สถานบริการ  รวมทั้งคนที่อยู่ในแวดวงบันเทิง  นักดนตรี  พนักงานเสิร์ฟ ฯลฯ  คนเหล่านี้ทำงานหนักและนอนดึกทุกวัน  โดยเฉพาะคืนวัันศุกร์เสาร์อาทิตย์   จะให้คนเหล่านี้ไปโบสถ์ตอนเช้าวันอาิทิตย์เป็นไปได้ยากมาก  

ผู้เีขียนเองเคยพยายามศึกษาเรื่องนี้โดยสัมภาษณ์คริสเตียนที่ทำงานกลางคืนหลายคน  เขาบอกตรงกันว่า มาโบสถ์เช้าวันอาทิตย์เป็นเรื่องยากมากๆ   และเมื่อสอบถามว่าแล้ววันเวลาไหนเหมาะสำหรับพวกเขามากที่สุด   เขาบอกว่า  วันจันทร์บ่าย!!

---

เป็นเรื่องน่าคิดว่า ธรรมเนียมปฏิบัติของคริสตจักรที่ยึดถือกันมาตลอด  ที่ต้องนมัสการวันอาิทิตย์เช้าสิบโมงถึงเที่ยง  ได้กลายเป็นอุปสรรคของคริสเตียนจำนวนมาก    จนคริสเตียนจำนวนมากต้องหายไป ล้มเลิกไป  หรือถูกตัดสมาิชิกภาพไป

แต่ยิ่งตกใจเมื่อคิดได้ว่า ขนาดคริสเตียนจำนวนมากยังหลงไปเพราะไม่สามารถมานมัสการวันอาทิตย์เช้าได้   แล้วปัญหาจะยิ่งมากกว่านั้นสักเท่าใด สำหรับคนที่ยังไม่ได้เป็นคริสเตียนเลย  พวกเขาก็จะยิ่งยากที่จะเป็นคริสเตียนหากเขาติดปัญหาเรื่องวันอาทิตย์

ลองสมมติว่า คนกรุงเทพมี 10 ล้านคน  คนที่อยู่ในกลุ่มที่ติดภาระกิจวันอาทิตย์เช้า เช่น ธุรกิจภาคบริการ  ธุรกิจท่องเที่ยว  ธุรกิจบัันเทิง   ธุรกิจกลางคืน  งานเข้าเวร  ฯลฯ  ก็นับว่ามีเป็นจำนวนมาก  อาจถึง 1-2 ล้านคน   การที่คริสตจักรไม่ได้เอื้ออำนวยความสะดวกกับคนกลุ่มนี้ก็เท่ากับว่า คนกรุงเทพ 1-2 ล้านคนนี้หมดโอกาสจะเข้าแผ่นดินสวรรค์ทันที !!

หรือจะพูดได้ไหมว่าพวกเขาตกนรกเพราะประตูสวรรค์เปิดเฉพาะวันอาทิตย์เช้า

น่าคิดว่า ธุรกิจของโลกพยายามปรับตัวเพื่อจะอำนวยความสะดวกให้ผู้คนมากที่สุด เพื่อจะได้ลูกค้ามากที่สุด   พยายามขยายสาขาให้มากที่สุด  และขยายเวลาให้บริการให้มากที่สุด   ในขณะที่คริสตจักรยังคงเรียกร้องให้ผู้คนเป็นฝ่ายปรับตัวเข้าหาความสะดวกของคริสตจักร

หรือเราต้องลองคิดเรื่องคริสตจักรที่เปิด 24 ชั่วโมง อาทิตย์ละ 7 วัน และปีละ 365 วัน
หรือคริสตจักรแบบเซเว่นอีเลฟเว่นเสียแล้ว!!

คริสตจักรแห่งหน่งในเกาหลี  มีร้านเซเว่นปิดหน้าคริสตจักรเลย